“อ้าจอมจักรพรรดิผู้เพ็ญยศ แม้พระเสียเอารสแก่เสี้ยน จักเจ็บอุระระทดทุกข์ใหญ่ หลวงนา ถนัดดั่งพาหาเหี้ยนหั่นกลิ้งไกลองค์”
คำว่า “เสี้ยน” ในโคลงข้างต้นเป็นภาพพจน์ประเภทใด
“ณรงค์นเรศวร์ด้าวดัสกร ใครจักอาจออกรอนรบสู้ เสียดายแผ่นดินมอญพลันมอด ม้วยแฮ เหตุ บ่ มีมือผู้อื่นต้านทานเข็ญ”
ผู้แต่งมีน้ำเสียงอย่างไร